Dünyada ve Türkiye’de Sosyal İnceleme Raporları (SİR)

(Social enquiry reports (SER) / Social inquiry reports (SIR) or Presentence investigation reports (PSIRs) or Social investigation reports (SIR))

İmdat Artan - SHU

Bu yazımda Sosyal İnceleme Raporlarını (SIR) ele alıyorum. Sosyal İnceleme Raporlarının neden sosyal hizmette önemli olduğu, SIRlerin sosyal hizmet mesleğinin neresinde yer aldığı, kimlerin Sosyal inceleme raporları hazırlayabileceği tartışılmaktadır..

Yukarda saydığım başlıkların her biri ayrı ayrı ele alınıp incelenmesi gereken konular olmakla birlikte Türkiye’de adeta istila edilen sosyal hizmet alanları ve bu alanların sosyal hizmet mesleğinde yetkin olmayan farklı mesleklerden insanlar için parsellenmesi sorununu Sosyal İnceleme Raporları ile bağlantılı bir şekilde tartışıyorum. Tartışmamı Avrupa sürecinde toplum olarak bizim sosyal hizmete bakışımız ile Avrupa’nın bize bakışı arasındaki paralelliğe vurgu yaparak sonlandıracağım.

Bu konuyla ilgili yazmaya beni teşvik eden Sayın Tarımeri’ye teşekkür ederim. Çoktan beridir özellikle mahkemeler için cezaevi sosyal hizmet uzmanlarından istenen SİRler ve bu alanda yapılan ihmaller, eksiklikler ve aksaklıkları ve de istismara uğramış çocukları için adliyelerde görüşme odalarının olmayışı, çocukların koridorlarda en az istismarın kendisi kadar yıpratıcı ve rencide edici etkisi ve çocuğa yaşattığı travmaların göz ardı edildiğine dair düşüncelerimi de bu vesile ile dile getirme fırsatı elde etmiş olacağım.

Çocuk Mahkemeleri dünyada ilk olarak ABD’de kurulmuş ve daha Sonra İngiltere ve diğer Avrupa ülkelerinde yaygın olarak kabul görmüştür. Türkiye’de bu anlamdaki çalışmalar daha çok batılılaşma bağlamında ve Avrupa ile bütünleşme amaçlı yürütülmektedir.

John Dewey 1899’da “En iyi ve en bilge ebeveynin kendi çocuğu için isteyeceği şey ne ise, aynı şeyi toplum bütün çocuklar için istemelidir” (Dewey 1899,3) diyordu.

Amerikan çocuk refahı alanında 1820 ve 1935 yılları arasında, iki ayırt edici zaman periyodu vardır, birincisi 19 yüzyılın başlarında başlar ve Sivil Savaşla sonlanır. İkincisi 1870’te başlar ve 1930’larda sonlanır. Amerikan çocuk-genç refahını geçmişte yeniden inşa etmesi kritik öneme sahiptir, zira tarihçi Peter Stearns’in de konuyu tartıştığı gibi periyotizasyon “tarihçilerin temel katkısı değişimi anlamaktır” (Stearns 1982, 14). Kronolojik olarak değişimle ilgili örnekler sağlamak o anın gücünü, politikalara etkisini ve aynı şekilde bağlantılı olarak toplumda yarattığı değişimin etkilerini gösterir^¹.

Yüzyıldan fazladır, ABD’de eyaletler gençlik adalet sisteminin çocukların yetişkinliğe geçişlerinde toplumu koruma amaçlı bir sistem sağladığına inanmaktadır. Eyaletler farkına vardılar ki çocukların suça karışmaları yetişkinlerden farklıydı: sınıf olarak daha az kabahatliydiler ve değişim için daha iyi kapasiteye sahiptiler. Bu farklılığa yanıt olarak eyaletler gençler için ayrı bir mahkeme sistemi kurdular ve ayrı bir gençlik

1 Margaret K. Rosenheim, A Century of Juvenile Justice